روزت آمدای مها باشد دلم قربـــــــــان تو                        دل چه باشد قابل این جانم فدای جان تو

دست پرمهرتو باشد جان پناه ومحفلــــــم                         غنچه ام من وامدارنــــــــــــم نم باران تو

گرتو یک لحظه مرا تنها گذاری این دلم                         می شود پرغصه واندوه ازهجـــــران تو

بوده ای هرشب به بالینم زمانی بس دراز                       تانگیرد گریه برلب کودک خنــــــدان تو

لای لایی های توهرشب نوازش میـــکند                        گوش این طفل زمان ازرنج آن دوران تو

هرزمان گرمی خلیدم خاردرپاقلب خود                          می دریدی بحر می شد چشمه جوشان تو

گرچه دادم بیش آزار این یکی دردانه را                        لیک نادانی زمن بخشش زعمـــق جان تو

درزمان کودکی گــــــــهواره عشقم فقط                         می گرفت آرام بادستــــــــان درافشان تو

مادرم روزت مبارک هدیه نی دارم ولی                        دل چه باشدهرچه دارم،جان من قربان تو

                                هستیم بی هستیت چـــــــون بلبل بی گل بود       

                               این حکیمت قصه گوی عشــــــق بی پایان تو

امتیاز بدهید :