چشم سیاه دلبر تابردوچشمم افتاد                          دل را زمن گرفت وغارت عقیده ام کرد

از آن دو چشم زیبا خونی به دل روان شد               خم گونه ابروانش ماه خمیده ام کرد

بابازی دو چشمش لرزه به جانم افکند                    باتیزی نگاهش از من بریده ام کرد

بویی چو عنبر ومشک از موی او رها شد              با خاطراتی از خود زیبا جریده ام کرد

چون دل به او سپردم دیگر گرفتنش سخت              باشد که او غلامی  چون زر خریده ام کرد

از خال هندو او من سوختم چو هندو                     در کوی عشق نابش مرغ پریده ام کرد

من ماندم وغریبی،دوری وبی نصیبی                   خونم به دل روان ودریا دو دیده ام کرد

از حسرت نگاهش آمد به تنگ جانم                     از هر مکان وهر کس آخر رمیده ام کرد

                               باری حکیم دلبر با آن همه کرشمه

                            تحسینی از ته دل بر این قصیده ام کرد

تحریر:دل نوشته ها

امتیاز بدهید :