قبلا شنیده بودم که یه فضای مجازی هست که بهش می گن چت روم خواستم برای یکبار هم شده تجربه اش کنم تجربه کردم اولا من این فضای مجازی رو مثل دنیای واقعی می دونستم فکر می کردم که همه دارند حقیقتو میگن بعضی از بچه ها می اومدن واز درداشون وغصه هاشون برام می گفتند اینقدر با غم هاشون یکی شده بودم که غمای خودمو فراموش کرده بودم با غصه هاشون غصه می خوردم بااشکاشون اشک می ریختم و با خنده هاشون هم می خندیدم چقدر خوشحال بودم که بعضی ها هم اعتماد می کردن واز من راهکار می خواستند بعضی وقتها دنبال چاره می رفتم واز جاهای مختلف کمک می گرفتم بعضی وقتها کاری نمی تونستم بکنم ودلم می خواست همه بخندند وشاد باشند . بعضی وقتها بعضیا دروغ می گفتند  اما چیزی که واقعیت داشت این بود که همه ی اونا یک غمی داشتند که می اومدن چت .منم یه روز که  خواستم برم بیرون ودیگه نیام چت  نتونستم دیگه عادت کرده بودم یکی از دلایلش این بود که من تو خونه هم صحبتی نداشتم تنها بودم با بچه های چت خودمو سر گرم می کردم.یادمه یه روز یکی از بچه ها بهم گفت تو که سنگ صبور بچه هایی کی سنگ صبور خودته گفتم کسی نیست غمام تو دلمه گفت خوش به حالت که می تونی غمات وتودلت بریزی اما کسی نمی دونست اینقدر غمامو تو دلم ریختم که نازک وشکننده شده اما تو همین مواقع که دلم می خواست دیگه چت نرم یه اتفاق جالبی برام افتاد یک دوست خوب پیداشدو کمکم کرد خیلی چیزا بهم یاد داداعتمادمو جلب کرد وشد سنگ صبورم کمک کرد که از چت دلسرد بشم ووابسته نباشم می دونم که نگاه خدا به من بود که توروجلوی راه من قرارداد.فقط همین نبود سنگ صبور درد دلامو باحوصله گوش دادهرجا که لازم بود راهنماییم کرد.واین بهترین چیزیه که خدا نصیب کسی میکنه.وشدی اتفاق قشنگ زندگیم .سنگ صبورم اینقدر ماهی که هرچی از خوبیات بگم کمه. دعا می کنم که تو دلت مثل دل من غمگین نباشه وهمیشه شاد وسلامت باشی همین جور که قبلا برام دعا می کردی باز هم فراموشم نکنی ...چه قدر خوبه که تو هستی وچقدر خوبه که من نورو دارم.خدا رو به خاطر وجودت سپاسگزارم خدا جون ممنونتم. 

امتیاز بدهید :