هوای خانه ام ابریست ای عشق 

حضورم غرق بی صبریست ای عشق 

تو را می خوانمت هر جا که هستی 

همانجایی که در دلها نشستی 

تو را می خوانمت بهر شکفتن 

برای یک غزل از یار گفتن 

تو آواز لب مجنونی ای عشق 

امید هر شب مجنونی ای عشق 

صدای تیشه ی فرهادی ای عشق 

گهی خاموش و گه فریادی ای عشق 

تو زیبایی که ایجاز آفریدی 

غزل را این چنین ناز آفریدی 

تو را حافظ تو را سعدی سرودند 

همان روزی که از دلها ربودند 

تو بارانی که شبنم آفریدی 

هزاران دیده با نم آفریدی 

سرِ شوق شکفتن با تو دارم 

هزاران رازِ گفتن با تو دارم 

هوای خانه ام ابریست ای عشق 

حضورم غرق بی صبریست ای عشق

به قلم:تنهایی

امتیاز بدهید :